Zwanger worden, hoe het bij ons lukte.

Zoals je in de vorige berichten kon lezen hebben we geduld moeten hebben en we zijn ook nog steeds bang dat het ergens kan mislopen maar ik probeer steeds positief te blijven en ben een krak in het wegfilteren van negatieve gedachten. 

Hoe lukte het ons dan om zwanger te worden?

stap 1: seks, proberen om de 2/3 dagen maar soms ben je meer vermoeid dan anders en lukte dit echt

Stap 2 bis: oeps, 28 dagen voor een cyclus is tof. In januari 2016 brak ik een record, 52 dagen… Natuurlijk deed ik een zwangerschapstest, mijn borsten deden pijn, ik was wat misselijk en totaal niet zwanger.

Stap 3: ik weet niet meer wanneer we ermee begonnen maar zeker in juli 2016, ovulatietesten (de dure, want dan zou het snel gaan) Jeps we wisten nu wanneer mijn eisprong was, nu zou het niet lang meer duren.

Stap 4 en al de andere… want de vorige 3 zijn toch vrij alledaags  

We werden toch wat ongerust. In oktober controle bij de gyneacoloog, bloedtests, een foto om te zien of er nergens een obstructie ofzo was. Alles in orde.

We kregen de keuze nog 6 maand proberen (wordt veel mensen aangeraden of we mochten ook naar Brussel) Nu stonden we niet meteen te springen om in de hele molen te stappen en kozen we voor de 6 maanden. Omwille van B zijn werk en omdat ik niet steeds gefocust wou zijn op onze kinderwens hebben we deze 6 maand zelfs verlengd tot oktober 2017.

In het begin gebruikte ik iedere maand ovulatietesten maar de maanden dat Bert weinig thuis was, hoopte ik gewoon op een lucky shot. Intussen werd mijn zus zwanger, na 3(!?) maand proberen. Jep, dit zorgde voor stress en frustratie bij mij/ons, ik heb gehuild, ze vervloekt, ze ontweken… en ben nu blij want dat nichtje dat in maart werd geboren is zo’n schatje en ik wou ook niet negatief blijven.

Mijn zus ging tijdens haar zwangerschap naar een osteopaat die ook gespecialiseerd was in fertiliteitsproblemen. Baadt het niet, dan schaadt het niet en met een hele lijst klachten ging ik naar Aalst. Caroline had al enkele vrouwen kunnen helpen, ze vond het goed dat er geen medisch probleem was en zag het wel zitten. Intussen werd er ook gewerkt aan mijn darmen, schouders die soms vastzaten, vermoeidheid, lever… en ik kwam ontspannen buiten.

Wat ik steeds heb onthouden is dat Caroline na een vakantie zei dat ze voelde dat mijn buik veel minder gespannen stond. Ik heb vooral darmproblemen bij stress en de baarmoeder, ei-leiders en al de rest liggen daar zeer dichtbij. Die stress komt door school (mijn werk) ik wil mijn job goed doen, ik hou dagelijks 25 kinderen binnen de lijnen, ik lig wakker van hun problemen, wil hun ouders helpen… mijn job stopt niet om 15.30u neen, ik neem ze dagelijks mee naar huis en zelfs wanneer ik het niet wil stapel ik alle kleine probleempjes op in mijn buik.

In combinatie met B veel en meer in het buitenland, de stress die ik ervaarde, onze kinderwens die niet vervuld geraakte besloten we dat ik het volgend schooljaar minder zou gaan werken, halftijds.

Ook was ik het een beetje beu om te zwijgen en geen vragen ivm eventuele kindjes te krijgen. Ik probeerde wat meer uit onze kast te komen, te zeggen dat het niet zo simpel ging, proberen mijn hart te luchten, gelijken te vinden… Ik vond er niet veel maar het luchtte toch al een beetje op te besluiten niet te blijven zwijgen.

In juni ging ik voor een check up bij de dokter, vitaminen, foliumzuur… Ik veranderde in 2017 van huisarts en had haar eigenlijk nog niet verteld over onze kinderwens. Na mijn verhaal wou zij ons meteen doorverwijzen naar een fertiliteitscentrum . Ik was snel om dit af te wijzen maar ook blij dat ze ons niet wou blijven laten aanmodderen. We zouden er eerst in de vakantie nog eens volledig voor gaan.

Mijn bloed was in orde. Raar was dat ik nog geen ei-sprong had gehad en nochtans begonnen 10 dagen na de bloedtest mijn maandstonden. Achteraf gezien lijkt er medisch wel een beetje te schelen want onze dochter is ook geen 2 weken maar 3 weken na die maandstonden gemaakt.

Hoe het bij ons dan toch gelukt is: 

• ovulatietesten (goedkope van internet en een dure om zeker te zijn…)
• een berichtje met de juiste boodschap naar B 😉
• seks op dag 1, 2 en 3 en een beetje ervoor en een beetje erna
• geloven in de osteopathie
• minder stress, meer proberen ontspannen, genieten en voor mezelf kiezen
• de druk niet te hoog proberen leggen*, geen speciale standjes… maar er toch met een klein bang hartje blijven in geloven en hopen
• plan B werd ook steeds een beetje concreter en de opstand tegen plan B ook. Ik herinner me nog dat ik B vertelde dat ik echt wel een baby wou en in oktober ook echt wel verder wou gaan. Ik vond me nog te jong om die wens op te geven maar besefte ook dat het mocht vooruit gaan want B is bijna 10 jaar ouder dan ik en vond zichzelf al oud om vader te worden. (George Clooney, Hugh Heffner, Mr Bean… ze zijn geen goed voorbeeld voor hem)

Dit is onze weg, een lange weg, niet de weg die voor iedereen werkt. Ik weet dat er mensen zijn bij wie de weg nog langer is, nog pijnlijker, met afscheid nemen van een kind, van een kinderwens. Ik blijf voor jullie duimen, hopen, dromen maar hoop vooral dat jullie terug het geluk kunnen vinden! 

*de druk niet te hoog leggen: een torenhoog cliché, een reactie waarvan ik telkens kwaad werd, zeker als dat de raad van je vader is. Vanaf de moment dat je stopt met de pil en een kind wil denk ik dat ook die druk meekomt en toch heb ik ook geprobeerd om het af en toe los te laten, mijn focus te verleggen. 

 

 

Sensoa seksmythe #06

Zwanger worden is gewoon een kwestie van goed plannen!

Soms als ik iets wil ben ik supergoed in plannen, echt waar! Ik ben ook goed in chaos maar zwanger worden, dat heb ik gepland of eerder gezaaid en verpot en verplant.

Als 16-jarige was het ideale scenario volgens mij, zwanger worden rond je 28. Je bent nog geen 30 dus nog jong en natuurlijk zou dat ook in een knip gebeuren.

Toen werd ik kleuterjuf, een nieuw ideaal scenario met de 28 in je achterhoofd. Ik zou zwanger worden als ik vastbenoemd ben. Enkele jaren later en voetjes iets steviger op de grond werd dit aangepast naar TADD (toch al meer werkzekerheid maar een benoeming dat wordt blijkbaar niet zo gemakkelijk meer verkregen)

En nu ik 32 ben…

Staan mijn voeten stevig op de grond.

• Rond mijn 28 vond mijn toenmalig lief een ander lief
• Ik was nog niet vastbenoemd, misschien net TADD
• Ik vond vrij snel een nieuw lief (of hij mij)

Dat nieuwe lief droomde ook wel van kindjes maar vond ook trouwen belangrijk. Na een jaar waren we verloofd, na twee jaar getrouwd, mei 2015. In juli, na ons Slowaaks alcoholrijke huwelijk, zou ik stoppen met de pil. Dan zou ik in april/mei 2016 bevallen. Ideaal zo kort bij de grote vakantie en juist een jaar na ons huwelijk. Het eerst kindje zou een zoon zijn (jeps zelfs de naam is in orde) en de tweede zou een tweeling meisjes zijn die tegen dat de jongen 2,5jaar is een maand verwekt zou zijn. Kwestie van meteen alles en goed te plannen. Check!

Ik stopte pas in september met de pil want ALS kruiste ons pad. B zijn papa stierf hieraan en we wisten toen nog niet of hij de erfelijke vorm had of niet. Omdat je kan voorkomen dat je kind een erfelijke ziekte heeft, wilden we dit laten onderzoeken. In september zag men in de DNA databank dat 10 jaar geleden was vastgesteld dat het niet de erfelijke vorm was, licht op lichtgroen, wij stopten met de pil! In december werd het licht knalgroen want het DNA werd nog eens onderzocht omdat er nu al meer afwijkingen gekend zijn dan 10 jaar geleden.

Een beetje uitstel was geen ramp, we verbouwden ons huis van in september 2014 en hoewel we het een jaar later af zouden hebben, is er toch veel vertraging op dat plan gekomen, september 2016. Het is nog niet af maar meer dan af genoeg en onze thuis.

In mei was er geen baby, (september + 9maand zou ook nooit mei zijn) een jaar later nog niet, nu woont er bijna 22 weken een klein meisje in mijn buik dat in april 2018 geboren wordt. Ik hou niet van vertraging, ik hou er niet van om plannen uit te stellen, te moeten wijzigen en het nadenken over een plan B maakte mij zeer verdrietig.

 

Soms denk ik dat ik teveel gepland heb, teveel binnen de lijntjes heb willen kleuren, misschien was het sneller gelukt met een slechtere planning want die werkzekerheid, een verbouwd huis, kon mij afgelopen jaren gestolen worden terwijl ik het soms ook als uitvlucht gebruikte. Ik wou zwanger zijn!

Eva Mouton en onze vruchtbaarheidsproblemen

Ik ging eigenlijk een mailtje sturen naar Hautekiet met ons verhaal maar die werkt maar tot 10 uur en ik was nog niet klaar met mijn mailtje.

Ik ben een grote blogfan, vooral lezen maar sinds wij aan kinderen begonnen werd de liefde voor anderen hun leven steeds kleiner en onze kinderwens groter, er zijn ook weinig blogs te vinden waarop het moeilijker lijkt te gaan. Ik heb daar wel wat nood aan en daarom was ik al zo blij dat Eva hiervoor wil uitkomen, op een grappige, makkelijk te aanvaarden manier uit wat iedereen die langer moet wachten voelt. 

Daarom: ons verhaal

Eén van de weinige zaken die je hier kon lezen, is dat we in mei 2015 zijn getrouwd. We hadden voordien al een kinderwens maar mijn man wou ging kinderen voor we getrouwd zijn en ik wou niet zwanger trouwen. Een paar maanden konden we wel wachten.

Toen besloten we er nog een paar maand langer mee te wachten. Mijn man zijn vader stierf aan ALS maar we wilden weten of hij de erfelijke vorm of niet had. We konden dan niet voorkomen dat B ziek zou worden (misschien wel rekening mee houden bij onze kinderwens) We konden wel voorkomen dat onze kinderen de ziekte zouden krijgen. In september wisten we dat mijn schoonvader zijn DNA destijds was getest en niet erfelijk was maar nu, zoveel jaar later waren er twee factoren en ook dit moest nog getest worden, in december bleek ook de tweede factor afwezig.

In september stopten we met de pil (technisch de ring, ik ben niet stipt en dacht dat ik anders al een voetbalploegje ofzo zou hebben) In december gingen we er voor de volle 100% voor. Ook mijn levensstijl paste ik aan: geen gini, geen redbull, minder alcohol, meer fruit,…  Ik had er goed oog op, ik ken ook de cijfers, een jaar moesten we wel rekenen en ik geloof(de) ook dat ik niet te erg gefocust mag zijn. Probeer dat maar eens als je gestopt bent met de pil en een baby wil. Intussen blijk ik goed te zijn voor de vruchtbaarheid van anderen, vier kinderen in mijn klas kregen een broertje of zusje bij, ook vriendinnen werden zwanger (en zijn intussen bevallen) en wat voor mij zeer moeilijk was (en nog een blogpost mag worden) is de zwangerschap van mijn zus, na drie maand, met ovulatietesten. In het begin was ik blij met alle zwangerschappen, feliciteerde ik oprecht, nadien raakte ik wat meer gefrustreerd, vergat ik zelfs soms om te feliciteren of durfde ik enkele dagen te wachten. Ging ik een tijdje bewust veel minder op facebook (waar iedereen zwanger/bevallen leek) en verwijderde zelfs de app.

Ik ben strikter in het gebruik van ovulatietesten. Mijn idee was/is: laat de natuur zijn best doen, zes maand. In juni begon ik dus ook met de testen en maakte ik een afspraak bij de gynaecoloog, in oktober mochten we langsgaan. Jep deze vrouw is druk bezet.

Bij de gynaecoloog deden we ons verhaal, logen een beetje over de startdatum, zodat we zeker waren dat ze ons serieus zou nemen en omdat ik niet langer wou horen dat we geduld moesten hebben. Zij nam ons gelukkig meteen serieus, deed de dag zelf een echo en zag rijpe eicellen, raadde verder gebruik van de ovulatietesten aan, een zaadtelling en een foto met contrastvloeistof in de baarmoeder. In november kregen we hiervan de resultaten, alles was in orde. Dit was een beetje een teleurstelling want zonder probleem is er ook niet meteen een oplossing voor handen. Ik mocht een kijkoperatie laten uitvoeren om te zien of er echt geen verdere problemen zijn maar eigenlijk raadt zij aan om nog 6 maand te wachten. En zo geschied, want na de foto met contractvloeistof die veel pijn deed (de vloeistof veroorzaakt een contractie) had ik niet meteen zin om mijn baarmoeder en omgeving te folteren.

Sinds 1 februari heeft mijn man een functie in het buitenland. Mee in zijn contract: ik mag 1x/maand langsgaan en hij 2x naar huis. Jep, onze kansen zijn dus aanzienlijk gedaald en lucky shots en dit maakt me van een kant rustiger, raar maar waar. Ik ga ook sinds februari, de week na mijn menstruatie naar de osteopaat, de woorden fertiliteitsproblemen gaven de doorslag om het eens te proberen en intussen kan ze misschien ook andere (vooral stress gerelateerde) problemen oplossen. Ik geloof in mijn osteopaat, ik vergat te vertellen dat ik ’s nachts wel eens durf wakker te liggen maar zij voelde dit, net zoals ze ondervind dat mijn buik, darmen, lever,… volledig vastzitten. Ze werkte hieraan en ik merk (raar) precies een verschil, in mijn darmen maar ook in bed. Ik leg mijn hoop een beetje bij haar maar ik verwacht geen wonderen. We zien wel. Het is fijn terug wat relaxer te zijn, ik weet niet meer wanneer ik beval als ik nu zwanger word, ik kan terug oprecht proficiat zeggen, zit weer veel te veel op facebook,…

Binnen enkele weken komt er wel terug een moeilijk moment, mijn zus bevalt bijna. Ik probeer enthousiast te zijn maar het blijft soms ook moeilijk. Gelukkig heb ik lieve collega’s, een supervriendin en topman waar ik af en toe wat mag zeuren, huilen en vanaf nu ook Eva Mouton.

xx

Slechte punten scoren

Ik ben er altijd al goed in geweest me niet teveel aan te trekken van wat moet, wat verwacht wordt… ik ben nogal eigenzinnig op dat vlak. Zo had noemde ik mijn tante niet mevrouw M. toen ze bij ons op school kwam werken maar bleef ik iedere dag vriendelijke dag tante T. zeggen en oeps ook mijn klasgenoten deden mee 🙂

Vandaag zijn de slechte punten mijn blogpunten. Ooh wat las ik goed in het blogboek dat je regelmatig nieuwe posts moet publiceren om je lezers te behouden. Ik hoop dat er geen mensen zijn die hier regelmatig komen kijken naar een update. Deze blog volg je beter via bloglovin’ ofzo, zodat je op de hoogte wordt gebracht bij nieuwe berichten. In het blogboek staat ook niet hoe je alles moet combineren: trouwen voor de kerk+feest (er komt een update want ik ben wel fier op enkele dingen) trouwen in Slowakije (ook hier komt een update van wat trouwen in Sk is speciaal, leuk ,schitterend) een schooljaar (en misschien wel meer) afsluiten, ook nog een grootmoeder die ik hielp om van een serviceflat/grot een thuis te maken en in datzelfde weekend verfde ik ook onze living in de grondlaag, turkoois of zoiets het kleur dat belgacom vroeger had (neen mama kreeg geen restje mee)

Jep het was weer druk en nu is het vakantie! Ik ben al een week in Sk en deed NIETS! Ook hier zijn de temperaturen heerlijk en had ik na het feestje van zaterdag nood aan veel rust dus waar doe je dat beter dan aan de rand van een zwembad…

Ik beloof beterschap, dit weekend een citytrip naar Bratislava en nadien vlieg ik er in want een blog waarin ik blijf beloven op beterschap moet dit ook niet worden.

De slaapzak

In mijn vorige bericht sprak ik al over de slaapzak die ik maakte voor Emma. Ik ben er zelf zeer fier op, met de handleiding uit ‘Zo Geknipt 2′ en een mooie stof van Liesellove, had ik de slaapzak op bijna een namiddag klaar.

Enkel het labeltje dat ik vergat in te stikken en het keergat  dichtnaaien, zorgden ervoor dat het toch nog langer dan een maand duurde voor de slaapzak klaar was. Dit was echter geen probleem want toen Emma zes weken geleden geboren werd, had ik nog veel tijd. Emma is Slowaakse en de mama van Emma vond dat Bert samen met mij moest langskomen. Dus tijd genoeg… waardoor ik afgelopen zondag om 13u15 nog snel even moest naaien, afspraak was om 14u.

Het labeltje, heb ik al lang, vergeet ik bijna altijd in te naaien. Ik probeer het vooral te gebruiken als ik cadeautjes maak, bij kleding voor mezelf of Bert vind ik het nogal raar.

De drukknopjes, die ik altijd samen met Bert plaats.

Met een leuk accentje, je ziet nu de blauwe boven kant maar de onderkant van het knopje (tegen de voering) is rood.

En dan nog iets over het stofje. Gekleurde zebra’s van bij Liesellove. Zo’n goede service!

Ik bestelde de stof op dinsdag 17 februari met de vraag of ik het woensdag op de stoffenverkoop van de Tetterende Tiretten zou kunnen laten afhalen. Ikzelf zat weer in SK en landde te laat. Ik smste de vraag, smste mijn bestelling en woensdag lag alles klaar zodat mijn mama er om kon. De stof zelf was ook wat ik verwachtte, mooie kleuren en goede kwaliteit!

De rode voering en het rood van de rits haalde ik bij modecoupon in St Niklaas, de rits zelf komt van bij Veritas.

Toch nog een kleine opmerking. Ik naaide een zes maand en deze viel toch wat klein uit. De zus, die meer van baby’s weet dan ik, was er ongerust in. Voor Emma zal het geen probleem vormen. Met haar vijf weken weegt ze nog minder dan dat ik woog op de dag dat ik geboren werd. Maar als ik dus ooit één voor men eigen kinderen moet maken, zal een zes maand waarschijnlijk sneller gebruikt worden.

En verder…

Ja, bijna 2 maand geleden begon ik deze blog met een eerste berichtje. Nu 13 april, verschijnt pas het tweede *schaam schaam* Maar ja, ik heb de uitvlucht die iedereen kan gebruiken ‘het is druk’.

Wat veranderde er intussen:

– Ik paste eindelijk het trouwkleed, volgende pasbeurt 29 april.

– Het trouwkleed voor ons burgerlijk huwelijk, nog minder dan 2 weken, werd geleverd. Via Light in the box en de kwaliteit is verrassend goed.

– Ik vond in vergelijking met de schoenen voor trouwkleed één zeer snel schoenen voor trouwkleed twee.

– We maakten de uitnodigingen voor onze trouw en hebben ze bijna allemaal in de juiste brievenbussen laten belanden.

– Ook de viering zit bijna in elkaar, enkel nog wat liedjes en een evangelie.

– De branders (=verwarming en warm water) gingen kapot in ons huis. Zo’n brander dat kan echt water spuiten zoals in de film. De kou zorgde er ook voor dat ik liefst niet teveel thuis was. De elektrische verwarmingen die nu overal staan te ratelen, laten ons huis zo vol lijken waardoor ik er ook niet echt tot rust kom. Er is beterschap in zicht, na een maand sukkelen, wordt er vanaf maandag, aan gewerkt. Tegen 1 mei, zal alles in orde zijn.

– Ik haalde al het behangpapier van de muren. Een leuk taakje, dat ik alleen kan en me voldoening gaf. Bert zorgde voor elektriciteit, een stukje nieuwe muur en allerlei buizen…

-We werden fan van Karen van K3. Bert omwille van de opruimtips enkele afleveringen terug. Ik omdat ik haar zo (h)eerlijk vind en sommige van haar werkpuntjes wel herkenbaar zijn.

– Ik ging snel even naar Marrakesh, want witte melkflessen en witte armen passen niet bij een trouwkleed vind ik. Zo vind ik ook dat een zonnebank verloren tijd is. Er naartoe rijden, 10 minuten liggen, terug rijden…

– Ik las nog eens een boek (in Marrakesh) Haar naam was Sarah, een klassieker waar ik van genoot.

– Ik ‘plantte’ champignons, oesterzwammen en shiitakes. Eigenlijk moesten ze voor half maart geplant zijn maar ik hoorde dat de lente later is begonnen en ik geloof dat dit samen met voldoende liefde wel voor een goede oogst zal zorgen. Positief denken, ik ben daar soms goed in 😉

– Ik naaide ook wat, een slaapzak voor die kleine schattige Emma en al enkele stukken van een hemd voor mijn verloofde *blink blink*

– Nu ben ik op ‘citytrip’ in Senica… Met observatiepapieren van mijn kleuters die digitaal moeten gemaakt worden, geld van de school dat ik (al 2 maand) mag spenderen aan materiaal, mijn patronen die ik wil sorteren en in enveloppen stoppen, nog wat afwas,…

Jeps, in tijden dat het op vele blogs gaat over onthaasten en rust creëren. Is het hier een gezellige drukke bende, toffe drukte want er komen mooie dagen aan. Intussen geniet ik van de drukte en probeer ik af en toe toch eens stil te staan, te genieten en wil ik ook over enkele van de dingen die ik hier opsomde bloggen.

Dit ben ik

Eindelijk van start gegaan met een eigen blog, voor mezelf. Want bloggen doe ik al een tijdje… Ik ben kleuterjuf en heb ook een klasblog. Een verplicht nummertje, van onze school uit. Ik ben niet zo’n fan van die blog. Ik heb het gevoel dat ouders er niet veel lezen en vooral de foto’s bekijken, deze kan ik ook op facebook zetten en dan heb ik nog een beetje controle over wie die foto’s bekijkt want regelmatige lezers tot in Amerika voor een klasblog, vind ik toch een beetje raar.

Dit blog is er eentje waarin ik vooral ook over mij en wat ik doe wil vertellen. De naam, Andaloes, is nog over gebleven van toen ik het leuk vond om een tweede keer in het vijfde middelbaar te zitten, samen met een aantal supervrienden. Van die vrienden was ik de eerste weken ook wel een beetje bang. Jep, menswetenschappen was toen de crapuul richting op school, dat liet toch onze directie verstaan. Achteraf gezien was vooral het feit dat de punten niet uitstekend waren en de directie niet zo’n fan van vrije meningsuiting was vooral de oorzaak van deze gedachtegangen op school.

Ik hou er zelf ontzettend veel van om blogs te lezen, vooral blogs die gaan over naaien, maar ook blogs over alledaagse dingen zoals koken, kinderen, verbouwen,…  Ik kan jullie geen regelmaat beloven bij het bloggen, vandaag is het vrijdag en 3.52u, ik ben al terug wakker en er is (natuurlijk) niets te doen en dus kwam het eerste bericht tot leven…

Dat is dan ook waar ik over wil vertellen op mijn blog. Ik hou van naaien en volg samen met enkele meer bekende bloggers op dinsdagavond les. Dit zijn voorlopig ook de weinige naaiwerkjes die je van mij zal zien want verbouwen en een trouw voorbereiden, slorpen voorlopig heel wat vrije tijd op maar ze zorgen natuurlijk ook voor heel wat bloginspiratie. Net zoals het leven in Slowakije waar ik af en toe ook wel over zal vertellen. We wonen in België hoor maar mijn vriend werkt daar vaak, waardoor ook ik (lang leve het onderwijs) regelmatig meega.

Ik volg zelf superveel blogs, vandaag ben ik een week niet op bloglovin’ geweest en heb ik 75 nieuwe berichten… oops! En ook op pinterest heb ik heel wat borden, die veel over me vertellen, dus open gerust de links eens en leer me nog wat beter kennen.